تازه هاي پزشكي

روغن صاف ۵۰ از چه نوع روغني تهيه مي شود؟

روغن هاي گياهي را طي فرآيند متفاوتي به روغن هاي جامد تبديل مي كنند تا بتوان از آنها روغن صاف ۵۰ را به دست آورد. روغن هاي جامد طي مراحل هيدروژناسيون از روغن هاي گياهي توليد مي شوند و آنها را در حلب نگهداري مي كنند.

براي بالا بردن مقاومت روغن هاي مايع در برابر گرما، حرارت و شرايط جوي پيوندهاي چندگانه آنها را با استفاده از اتم هاي هيدروژن تركيب مي كنند و پيوند هاي چند گانه آنها را به پيوند هاي يگانه تبديل مي كنند. در اين صورت اسيد هاي چرب غير اشباع و مفيد روغن هاي گياهي به اسيد هاي چرب اشباع تبديل مي شود و فوايد خود را از دست مي دهد.

اسيد هاي چرب مضر ديگري به نام اسيد هاي ترانس نيز طي اين فرآيند ايجاد مي شود كه مي تواند سلامتي افراد را تحت تاثير قرار دهد. به همين دليل براي ساخت روغن صاف ۵۰ از اين روغن هاي جامد بايد شرايط خاصي را در نظر گرفت.

چربي هاي ترانس روغن هاي جامد توليد شده بايد كمتر از ۱۰ درصد در نظر گرفته شود. به همين دليل در زمان توليد اين روغن ها بايد به اين نكته بسيار توجه كرد. همچنين اسيد هاي چرب اشباع شده روغن جامد نبايد از ۲۵ درصد بيشتر باشد. در غير اين صورت روغن توليد شده براي سلامتي بسيار مضر خواهد بود. در واقع ۷۰ درصد از اين روغن بايد داراي اسيد هاي مفيد و غير اشباع باشد.

تهيه روغن صاف ۵۰ از روغن جامد چگونه است؟

براي تهيه روغن صاف ۵۰ از روغن جامد بايد از حرارت غيرمستقيم استفاده كرد. زيرا اين روغن ها خود داراي درصدي از اسيد هاي چرب اشباع شده هستند. در صورتي كه گرماي زيادي به آنها وارد شود مي تواند به توليد مواد سرطان زا بيانجامند.

براي اين منظور از روش بن ماري براي توليد روغن صاف ۵۰ استفاده مي شود. روش بن ماري به همان حرارت غيرمستقيم به واسطه بخار آب مي گويند كه سبب آب شدن روغن مي شود. با تهيه نوع مناسبي از روغن هاي جامد مي توانيد روغن صاف ۵۰ با كيفيتي را توليد كنيد.

براي اين منظور سعي كنيد از روغن هاي جامد بسيار سفت استفاده كنيد. زيرا در زمان آب شدن بافت يكدستي را ايجاد مي كنند. بعد از اين مرحله بايد روغن صاف ۵۰ را در داخل يخچال نگهداري كرد تا دوباره به بافتي جامد تبديل شود.

اين روغن ديگر فضاهاي خالي روغن جامد را ندارد و هواي اضافي آن توسط بخار آب خارج شده است. به همين دليل بافتي نرم و يكنواخت دارد. به همين دليل براي مصرف در قنادي، شيريني پزي و ساخت خمير نان هاي فانتزي بسيار مناسب است.

جراحي زانو يكي از روش هاي درماني براي دردهاي مفصل زانو به ويژه آرتروز است كه تا حد زيادي مفيد واقع مي شود. يكي از روش هاي جراحي زانو با ليزر است كه امروز مي خواهيم درباره آن صحبت كنيم.

جراحي زانو با ليزر
كاربرد جراحي زانو با ليزر

درمان در اين بيماري چگونه است؟

معمولا درمان آتروز چهار مرحله دارد كه در مرحله ي ۱ و ۲ سعي مي‌ شود با استفاده از
فيزيوتراپي، ورزش و درمان با ميدان مغناطيسي(مگنت ‌تراپي) اوضاع را بهتر كرد.

جالب است بدانيد كه موثر بودن ميدان مغناطيسي در درمان آرتروز زماني كشف شد كه بيماران مبتلا به سرطان مجبور بودند به مدت ۴ هفته تحت درمان با MRI قرار بگيرند تا پزشكان رشد تومور را در آنها بررسي كنند.

تعجب‌ آور اين بود كه بعد از يك سال، آن دسته از بيماران كه آرتروز هم داشتند، خيلي بهتر
شدند.
البته درمان‌هاي ديگري مثل تزريق اسيد هيالورونيك يا استفاده از قرص‌هاي كندرويتين و گلوكزآمين هم وجود دارد.

چه زماني كار به جراحي مي ‌كشد؟

از درجه ي دو به بعد بايد جراحي زانو انجام شود.
تا ۲۰ سال پيش كه آرتروسكوپي، يعني همان جراحي بسته را نداشتيم، اگر مينيسك يك ورزشكار پاره مي ‌شد، جراح، زانو را با شكاف بزرگ باز مي ‌كرد و تمام مينيسكي را كه قسمتي از آن پاره شده بود، برمي داشت و چون فنري وسط غضروف استخوان نبود كه بتواند فشار را از بالا به پايين بگيرد، آرتروز به وجود مي ‌آمد و منجر به شكستن و راست‌ كردن محور زانو تا تعويض مفصل مي‌ شد.

اما امروزه با استفاده از روش‌هاي جديدتر مثل آرتروسكوپي، فقط همان قسمت پاره شده ي مينيسك را بر مي دارند، يعني ۲۰ تا ۲۵ درصد آن برداشته مي ‌شود و حدود ۷۰ تا ۷۵ درصد آن هنوز در مفصل است كه مي‌ تواند فشار را قبول كند.

آيا جراحي زانو با ليزر كاربردي دارد؟

بله، ليزر درمان موثري است و از خواصي كه دارد و هنوز هم كاملا كشف نشده، اين است كه بيماراني كه تحت اين نوع جراحي قرار گرفته‌اند، بعد از عمل درد بسيار كمتري دارند.
دكتر اولو( اولين كسي كه در سال ۱۹۸۵ ليزر را در جراحي آرتروسكوپي استفاده كرد) معتقد است كه فشار وارده به اعصاب مفصلي، در ليزر كمتر است. از ديگر مزاياي ليزر در درمان آرتروز اين است كه بعد از عمل جراحي، خونريزي وجود ندارد و مهمتر از همه اينكه با ليزر مي ‌توان خيلي دقيق‌ تر غضروف شل شده را سفت كرد، در صورتي كه با تيغ اگر بخواهيم ريش ريش‌هاي غضروفي را برداريم، ممكن است قسمت‌هاي سالم هم برداشته شود.

سعي اين است كه با هر تكنيكي كه مي‌ شود، غضروف سطح مفصلي يا مفصل خود بيمار را نگه داريم، چون اگر ما زود تصميم به برداشتن سطح مفصل و تعويض آن با پروتز بگيريم، بيمار قادر به استفاده
از تكنولوژي سلول‌هاي بنيادي نخواهد بود.

زماني كه در ابتدا زخم ايجاد مي شود

• دست هاي خود را به مدت ۲۰ ثانيه زير آب تميز بشوييد، مطمئن شويد كه بين انگشتان، پشت دست و زير ناخن ها را بشوئيد و سپس با پارچه تميز دست ها را به آرامي خشك كنيد.
• هرگونه خونريزي را با فشار دادن دستمال كاغذي تميز بر روي زخم به مدت چند دقيقه متوقف نماييد.
• پس از متوقف شدن خونريزي، زخم را با مقادير زيادي آب تميز (مناسب براي نوشيدن) بشوييد، مي توانيد آب را جوش آورده و اجازه دهيد سرد شود.
• براي تميز كردن يا درمان زخم از پراكسيد، محلول يد، الكل يا صابون استفاده نكنيد.
• به آرامي هرگونه آلودگي را با يك پارچه تميز و مرطوب پاك كنيد.
• اگر زخم مجددا دچار خونريزي شد، يك پارچه تميز را به مدت ۱۰ دقيقه در برابر زخم فشار دهيد. برخي از داروها مي توانند خونريزي زخم را افزايش دهند. اگر خونريزي در زمان معقولي خاتمه نيافت، با پزشك خود تماس بگيريد و يا به اورژانس بيمارستان محلي خود يا كلينيك زخم مراجعه نماييد.

پانسمان زخم

پوشش زخم با يك پانسمان مناسب، محيطي مناسب براي درمان و بهبود زخم را ايجاد و حفظ مي كند. رها كردن زخم بدون پوشش مناسب باعث تغيير محيط بستر زخم شده و بستر زخم را خشك تر مي نمايد. همچنين باعث مي شود دماي بستر زخم كاهش يابد. هر دوي اين اثرات با بهبود مناسب زخم تداخل دارند. اگر فرد سالمند است يا پوست شكننده اي دارد، پس از پانسمان از يك بانداژ براي نگه داشتن پانسمان در محل مناسب خود استفاده نماييد، و به هيچ عنوان به طور مستقيم بر روي پوست چسب نزنيد، چرا كه برداشتن چسب مي تواند موجب آسيب رساندن به پوست حساس شود.

پانسمان مناسب، پانسماني است كه به ايجاد محيط مناسب در بستر زخم كمك نمايد ( يعني محيطي گرم و مرطوب ايجاد نمايد)، همچنين دمايي ثابت بر روي سطح زخم ايجاد نموده و محيط زخم را مرطوب و نه خيس حفظ نمايد.

از آنجا كه اين نكات به صورت كلي براي درك آنچه به بهبود زخم شما كمك مي كند، بيان شده اند، براي توصيه هاي دقيق و درمان مناسب مي بايست از متخصصين زخم راهنمايي بخواهيد. ممكن است بسته به نوع زخم تان نياز به انجام كارهاي خاصي داشته باشيد.

هنگامي كه پانسمان زخم شما تعويض مي شود، تميز نگه داشتن زخم حائز اهميت است. همچنين بايد خطر آلودگي زخم به باكتري ها و ميكروب ها را به حداقل برسانيد. برخي از نكات ساده كه براي رسيدن به اين اهداف مي توانيد انجام دهيد در ادامه بيان شده است:

• داشتن محيطي تميز به عنوان مثال سطح تميزي كه مي توان با دستمال كشيدن تميز كرد، در مراقبت از زخم ضروري است. در صورتي كه از سطح پارچه اي استفاده مي كنيد، قبل از هر كاري سطح را با دستمال كاغذي هاي تميز بپوشانيد.
• حيوانات خانگي را از محيط اطراف زخم دور نماييد.
• محصولات مراقبت از زخم خود را در يك ظرف تميز مهر و موم شده، ترجيحا در بسته بندي مهر و موم شده اصلي خودشان نگه داريد، و يا اگر آنها را باز كرده ايد، از كيسه هاي زيپ كيپ براي نگه داريشان استفاده نماييد.
• هر وسيله اي كه در طي تعويض پانسمان از آن استفاده مي نماييد (مانند قيچي، دستكش، نوار چسب) ​​را در يك ظرف تميز مهر و موم شده، نگه داري كنيد. از هيچ كدام از اين وسيله ها براي اهداف ديگر استفاده نكنيد.
• قبل و بعد از تعويض پانسمان دستان خود را با آب و صابون بشوييد.
• دستكش هاي يكبار مصرف بپوشيد و در صورتي كه دستكش ها كثيف شدند، آنها را تعويض نماييد.
• اگر پانسمان خيس، كثيف يا شل شده است، آن را تعويض نماييد.
• پانسمان زخم را تا زماني كه زخم كاملا بهبود يافته باشد، بر روي آن نگه داريد.
• از استفاده از نوار چسب يا باندهاي چسبناك بر روي پوست هاي حساس و شكننده اجتناب كنيد. از گاز يا باند الاستيك براي نگه داشتن پانسمان در جاي خود استفاده نماييد.
• هميشه از دستورالعمل هاي متخصص زخم خود در مورد استفاده از لوازم و پانسمان ها پيروي كنيد.

اين اطلاعات بصورت كلي و براي حالت هاي عمومي بيان شده اند. استفاده از اين روش ها نمي تواند جايگزين مراجعه به متخصص زخم شود. در صورت ايجاد زخم، وجود نگراني راجع به زخم، بروز علائم زخم مزمن يا هر گونه مشكل با زخم مي بايست به متخصص زخم و كلينيك زخم مراجعه نماييد، تا زخم شما به طور مناسب و كامل بهبود يافته و از ايجاد عوارض جانبي ناخواسته و تهديد كننده ي زندگي جلوگيري شود. اگر شما دچار بيماري ديابت هستيد، به زخم هاي كوچك خود نيز توجه خاصي داشته و حتما به دنبال كمك هاي پزشكي باشيد.

دبريدمان چيست؟

دبريدمان به منظور حذف بافت مرده، آسيب ديده، پينه پوست و عفونت زخم انجام مي شود كه به نوبه ي خود يك روش درمان زخم پاي ديابتي محسوب مي شود. از آنجايي كه پينه پوست در نهايت به تشكيل زخم پاي ديابتي منجر مي شود، دبريدمان آن به عنوان يك اقدام پيشگيرانه نيز محسوب مي شود. روش هاي دبريدمان مي تواند شامل اتولايتيك ( هيدروژل، هيدروكلوئيد و فيلم هاي شفاف )، بيولوژيكي ( ماگوت تراپي )، مكانيكال، آنزيمي و يا جراحي باشد.

روش انجام دبريدمان زخم پاي ديابتي

دبريدمان با حذف بافت نكروزه، بقاياي خارجي، باكتري ها، كالوس ( پينه پا ) و لبه زخم در زخم هاي مزمن به منظور تحريك روند درمان زخم انجام مي شود. با دبريدمان يك زخم مزمن به نظر مي رسد كه با تبديل شدن زخم مزمن به يك زخم حاد در پي حذف سلول هايي كه به محرك هاي درماني زودرس پاسخ نمي دهند، سرعت درمان زخم افزايش مي يابد. دبريدمان به طور معمول در درمان زخم پاي ديابتي توسط درمانگران زخم استفاده مي شود. روش هاي دبريدمان عبارتند از: دبرديمان جراحي، دبريدمان شيميايي، دبرديمان اتوليتيك ( با هيدروژل ها، هيدروكلوئيد و فيلم هاي شفاف )، ماگوت تراپي، دبريدمان مكانيكي (hydrodebridement ) و دبريدمان آنزيماتيك.

كالوس يا پينه ي پا در پي فشار مكرر و يا اصطكاك ايجاد مي شود و مي تواند با ايجاد مناطق كانوني فشار، در كف پا به تشكيل زخم كمك كند. براي درمان و پيشگيري از زخم پاي ديابتي، پيشنهاد مي شود از دبريدمان براي از بين بردن كالوس، استفاده شود.

ليزرها در زمينه هاي مختلف پزشكي استفاده مي شود و مزاياي منحصر به فردي به همراه دارند. ليزرها در درمان فتق ديسك كمر هم مفيد و سودمند هستند. ايده استفاده از ليزر در درمان ديسك كمر در اوايل دهه 1980 بوجود آمد. پس از يك سري آزمايشي درون آزمايشگاهي در فوريه سال 1986 اولين پروتكل ليزر درماني بر روي انسان انجام شد. FDA در سال 1991 ليزر درماني را تأييد كرد. تا سال 2002 حدود 35هزار مورد ليزر درماني ديسك كمر در سراسر جهان انجام شد و استفاده از ليزر براي درمان ديسك كمر امروزه گسترش يافته است.

كاهش فشار وارد شده بر روي اعصاب مي تواند درد را تسكين داده و علائم فتق ديسك را از بين ببرد. براي اين منظور مي توان از ليزر استفاده نمود. ديسككتومي ليزري و ليزر درماني يا PLDD روش هايي هستند كه با استفاده از ليزر، فشار وارد شده بر روي ديسك را كاهش مي دهند.

ديسككتومي ليزري روشي سرپايي است و نيازي به بيهوشي ندارد. براي انجام ديسككتومي ليزري ابتدا يك سوزن به داخل فضاي ديسك فرستاده مي شود. در طي اين روش بجاي برداشتن مواد داخلي ديسك، ليزر اين مواد را مي سوزاند. ديسككتومي ليزري حداقل تهاجمي و از لحاظ هزينه مقرون به صرفه است. از آنجايي كه اين روش بافت زيادي را درگير نمي كند، زمان بهبود بسيار كوتاه تر از روش سنتي است. در حال حاضر ديسككتومي ليزري به طور گسترده اي در مراكز مختلف استفاده مي شود.

با گذشت زمان افراد تمايل پيدا كردند كه براي درمان كمر درد و ديسك كمر خود از روش هاي غير تهاجمي يا حداقل تهاجمي استفاده كنند.

ليزر درماني ديسك (PLDD) يكي از روش هاي جايگزين موثر براي درمان دردهاي مزمن كمر و اندام تحتاني است، از جمله فتق ديسك كمر، تنگي ستون فقرات و سندرم شكست جراحي كمر كه درد آن با درمان هاي محافظه كارانه غير تهاجمي ديگر نمي تواند كاهش يابد.

PLDD با استفاده از سي تي اسكن و فلوسكوپيك به عنوان راهنما انجام شده و درماني ايمن و مقرون به صرفه براي فتق ديسك هاي بين مهره اي به نظر مي رسد. ميزان استفاده از اين روش به دليل مزاياي آن در حال افزايش است. ليزر درماني حداقل تهاجمي است، مي تواند در يك بستر سرپايي انجام شود، نيازي به هيچ نوع بيهوشي عمومي نيست، موجب هيچ عارضه جانبي يا بي ثباتي ستون فقرات نمي شود، زمان توانبخشي را كوتاه مي كند، قابل تكرار است و در صورت نياز مانع انجام جراحي باز نمي گردد.

در ليزر درماني از طول موج هاي مختلف ليزر استفاده شده است، اما اطلاعاتي جامع راجع به اينكه كدام طول موج بيشترين تاثير را مي گذارد موجود نيست.

در مواردي كه رباط طولي پشتي دچار پارگي شده كه به صورت نشت اپيدورال با غلظت متوسط در ديسكوگرافي مشخص مي شود، ليزر درماني توصيه نمي شود. اين درمان ابتدا با علائم باليني توصيه مي شود اما موفقيت درمان به يافته هاي ديسكوگرافي مرتبط است.

فورامينوتومي خلفي سرويكال با ليزر به همراه ديسككتومي با ليزر، يك گزينه جراحي كارآمد براي درمان فتق ديسك گردن است. دقت بالاي سري ليزر باعث تسهيل جراحي فشردگي هاي پيچيده در فضاي محدود جراحي مي شود و ممكن است خطر خونريزي داخلي عمل و آسيب هاي عصبي را كاهش دهد.

جهت انتخاب بهترين روش درماني براي بيمار، ويژگي هاي فردي و وضعيت منحصر به فرد وي در نظر گرفته مي شود. ليزر درماني مي تواند در اكثر موارد ديسك كمر نتايج بسيار خوبي بر جاي بگذارد، اما قبل از انجام اين روش بيمار به طور كامل معاينه مي شود.

هزينه ليزر درماني ديسك كمر

از آنجا كه ليزر درماني ديسك كمر حداقل تهاجمي است و در بستر سرپايي انجام مي شود، دوره ريكاوري بسيار كوتاه تر از روش هاي تهاجمي است. ليزر درماني نياز به بستري شدن نداشته و بيمار طي يك هفته تا 10 روز پس از انجام اين روش مي تواند به كار خود بازگردد.

ليز درماني ديسك كمر به طور مستقيم و غير مستقيم باعث كاهش هزينه مي شود. ليزر درماني با حذف نياز به بيهوشي و بستري شدن هزينه هاي درمان را به طور مستقيم كاهش مي دهد.

دوره ريكاوري طولاني مي تواند مانع كسب درآمد فرد در يك بازه ي زماني طولاني شود و به طور غير مستقيم بر درآمد فرد تاثير مي گذارد. با استفاده از از ليزر درماني و كاهش دوره بهبود درآمد از دست رفته سريع تر بازگشته و معمولا فرد قادر به انجام فعاليت هاي شغلي خود مي شود.

همچنين هزينه ي درمان هاي ديگري كه ممكن است براي رها شدن از شر كمر درد امتحان كنيد را به طور كامل حذف مي نمايد. به نظر مي رسد كه با توجه به تمام اين موارد، ليزر درماني روشي كاملا مقرون به صرفه مي باشد.

هزينه دقيق ليزر درماني به شرايط فردي بيمار بستگي داشته و براي تعيين آن مي توانيد به مطب مراجعه نموده و يا با شماره تلفن 44426690-021 تماس بگيريد.

چگونه شخص مي فهمد كه داراي مشكلات بي خوابي است؟

• مشكل در خوابيدن
• تقسيم خواب مداوم در شب
• مبارزه با ميل به خواب در تمام روز
• مشكلات تمركز و انگيزه
• سردرد
• اگر علائمي مانند مشكلات گوارشي وجود داشته باشد ، فرد احتمالاً با بي خوابي دست و پنجه نرم مي كند.
• دلايل فوق الذكر هم علامت و هم نتيجه اي براي بي خوابي است. الكل ، استرس ، داروها ، كافئين ، اختلالات تغذيه اي و دلايل ديگر نيز در بي خوابي موثر است. افزايش بي خوابي ، به ويژه به دليل مشكلات روحي و پيشرفت سن ، امروزه به يك وضعيت رايج تبديل شده است. مطالعات انجام شده در بسياري از كشورها نشان مي دهد كه ميانگين ميزان بي خوابي در جامعه حدود 35٪ است و 10-15٪ اين موارد متوسط يا شديد است. به خصوص سوالي كه معمولاً هر شب افرادي كه از اين مشكل رنج مي برند از خود مي پرسند اين است : “آيا مي توانم امشب بخوابم؟ اين ترس و تنش به مرور زمان در بعد رواني تكامل مي يابد و از اصلي ترين دلايل بي خوابي مي شود. بنابراين ، به جاي قبول يا پرسيدن چنين سؤالاتي ، لازم است ساعت خواب را تنظيم كرده و بر بي خوابي آموخته شده غلبه كنيد.

درمان بي خوابي با طب سوزني:

طبق يك مطالعه ، تقريباً 40٪ از مردم در دوره اي از زندگي دچار بي خوابي مي شوند. آرامبخش كننده ها و خواب آورها اعتياد آور هستند و درمان ملاتونين كه اخيراً توسعه يافته است ، در استفاده طولاني مدت نتيجه مثبتي نداشته است.

طبق طب سنتي چيني ، دلايل متعددي براي بي خوابي وجود دارد. براي دستيابي به اثر طولاني مدت ، تعيين علت دقيق بي خوابي مهم است. شايع ترين عدم تعادل، قلب است كه مسئول خواب خوب است. زيرا قلب فكر و ذهن را كنترل مي كند. بنابراين ، بيماراني كه از بي خوابي رنج مي برند اغلب از تپش قلب شكايت مي كنند.

طب سوزني اثر آرام بخش بر روي سيستم عصبي دارد. انسداد عضلات و اعصاب را برطرف مي كند ، جريان غني از اكسيژن به بافت ها را تسهيلل و سيستم ها را شل مي كند. مهم ترين اثر طب سوزني اين است كه بيماران مي توانند عميق تر نفس بكشند ، عملكرد دستگاه گوارش را بهبود مي بخشد ، خواب بهتري داشته باشند ، دردهاي مختلف را كاهش مي دهد و به طور كلي احساس خوبي داشته باشند. همه اينها درمان هاي عالي براي بي خوابي است.

درمان طب سوزني براي درمان بي خوابي مزمن شامل حدود 10 جلسه ، دو يا سه جلسه در هفته است.

يكي از مشكلات مهم زخم پاي ديابتي اين است كه تصور نمي شود بيمار ممكن است انسداد عروقي داشته باشد و از اين نظر هيچ معاينه اي انجام نمي شود.

آنژيوگرافي پاي ديابتي:

زخم پاشنه پا يا انگشتان پا معمولاً در بيماران ديابتي براي مدت زمان طولاني (بيش از ۱۰-۵ سال) مشاهده مي شود. براي مدت كوتاهي در بيماران ديابتي ديده نشده است. با افزايش مدت زمان بيماري ، احتمال بروز آن بيشتر مي شود. در هر ۵ نفر از بيماران ديابتي خطر زخم پا وجود دارد.

زخم پاي ديابتي معمولاً به دو دليل اتفاق مي افتد:

1. آسيب انتهاي عصبي در پا (نوروپاتي محيطي)
2. انسداد عروق پا يا بيماري شرياني محيطي (به دليل تصلب شرايين يا آترواسكلروز)

در بعضي از بيماران ، زخم پا فقط در اثر آسيب انتهاي عصب ايجاد مي شود. برخي از بيماران فقط انسداد عروقي دارند. برخي از بيماران هم آسيب انتهاي عصبي دارند و هم انسداد عروقي. تغيير شكل (ناهنجاري) ناشي از نوروپاتي ناشي از ديابت نيز احتمال ايجاد زخم را افزايش مي دهد. بهبود آن را سخت مي كند.

اهميت عمده زخم هاي پاي ديابتي اين است كه مي توانند منجر به قطع عضو يعني قطع انگشت يا پا و در برخي موارد كل پا شوند. مهم ترين هدف در بهبود زخم پا جلوگيري از قطع عضو است. امروزه ديابت مهم ترين علت بروز چنين قطع عضو است. قطع عضو مي تواند در انگشت ، بخشي از پا ، مچ پا ، زانو يا بالاتر از سطح زانو انجام شود. مهم ترين راه بهبود زخم پاي ديابتي ، شروع درمان به موقع است. آنچه حتي مهم تر است جلوگيري قبل از بروز زخم است. اين امر مي تواند با آموزش پا در افراد ديابتي حاصل شود.

اگرچه تقريبا نيمي از زخم هاي پاي ديابتي انسداد عروقي دارند ، اما غالباً مورد توجه  قرار نمي گيرد. بيمار ديابتي با زخم پا براي انسداد وريد پا بايد ارزيابي شود. زيرا اگر انسداد عروقي وجود داشته باشد ، درمان زخم بدون باز شدن رگ ها بسيار دشوار است و بعضي اوقات امكان پذير نيست. باز شدن انسداد عروق ، بهبود زخم را تسريع مي كند.

قطع عضو پا به دليل زخم پاهايي كه بهبود نيافته است در بيماران ديابتي شايع است. بنابراين ، محافظت از پا نيز براي محافظت از زندگي مهم است.

چگونگي تشخيص:

زخم ديابتي طولاني مدت در انگشتان پا در بيماران ديابتي منجر به تشخيص زخم پاي ديابتي خواهد شد. از آنجا كه تقريبا نيمي از اين بيماران انسداد عروقي دارند ، ارزيابي آنها از اين نظر بسيار مهم است.

در صورت لزوم براي تشخيص انسداد عروق ارزيابي دقيق بيمار ، معاينه بدني خوب و سونوگرافي داپلر رنگي رگ هاي ساق پا ، توموگرافي يا آنژيوگرافي مفيد است.

چگونه مي توان از ايجاد زخم پا در بيماران ديابتي جلوگيري كرد؟

بعد از تشكيل زخم در پا يا انگشت پا، بهبود زخم به مدت زمان طولاني ، درمان طولاني و تلاش بسيار طولاني نياز دارد. بعضي از زخم ها هرگز بهبود نمي يابند ، و ممكن است انگشت ، پا يا ساق پا قطع شود. در حقيقت ، مهمترين راه پيشگيري از آنها ، شناخت صحيح از مراقبت از پا در ديابتي ها است. مي توان از ايجاد زخم در پا جلوگيري كرد. زخم ها اغلب از فشار يا ضربه زدن كفش ، بريدگي هاي كوچك هنگام بريدن ناخن ها يا عدم توانايي محافظت از انگشت يا پا به دليل بي حسي پا ايجاد مي شود. به عنوان مثال ،با پاهاي برهنه راه مي رود و در صورت فرو رفتن خار يا ميخ آن را احساس نمي كند. وقني پا سرد مي شود ، آن را به گرما نزديك مي كند و مي سوزاند ، اما سوزش را احساس نمي كند. بيمار ديابتي بايد از اين موارد دوري كند و مراقبت از پا را بياموزد.

چگونه زخم پاي ديابتي را درمان مي كنيم؟

در صورت امكان ارزيابي هر زخم پاي ديابتي توسط متخصص مفيد است. مراقبت و محافظت از زخم در برابر عفونت بسيار مهم است ، چه مداخله اي در انسداد عروق در زخم پاي ديابتي انجام شود چه انجام نشود.

باورهاي غلط در مورد ريزش مو

آيا پوشيدن كلاه كاسكت ميتواند باعث طاسي شود؟ خير. شانه كردن و برس كردن و دست در موها كردن، فر كردن، صاف كردن موها به شرطي كه بدون صدمه زدن به مو باشد باعث ريزش مو نمي شود.

 آيا ترك سيگار ميتواند ريزش مو را متوقف كند؟

رابطه ي مستقيمي بين استعمال دخانيات و تسريع الگوي ريزش مردانه ي مو وجود دارد. پس اگر دنبال يك دليل ديگر براي ترگ سيگار ميگرديد ريزش موي زودرس را به ليست خود اضافه كنيد.

 آيا ريزش موي مردانه با سلامت شما ارتباطي دارد؟

معمولا ريزش موي مردانه (آندروژنيك) نشانه اي از بيماري هاي ديگر نميباشد و بيشترين نگراني به علت تغييرات ظاهري فرد ميباشد.

داروهاي ضد ريزش مو : فيناسترايد

اين دارو نياز به نسخه شدن دارد و باعث كاهش توليد هورمون DHT در بدن ميشود. بعضي از مردان پس از مصرف اين دارو موهاي جديد در آورده اند. متخصصين اعتقاد دارند اثر آن از ماينوكسيديل بيشتر است ولي مانند ماينوكسيديل تنها تا زماني كه از آن استفاده ميكنند موثر است. زنان باردار به هيچ عنوان نبايد از اين دارو استفاده كنند.

داروهاي ضد ريزش مو : ماينوكسيديل

براي درمان ريزش موي مردانه يا آندروژنيك درماني وجود ندارد اما بعضي از داروها مي توانند سرعت ريزش مو را كاهش دهند. ماينوكسيديل يك داروي مورد تاييد FDA و قابل تهيه بدون نسخه ميباشد. اين دارو سرعت ريزش مو را كاهش داده و در بعضي موارد ياعث رويش مجدد مو ميشود اما با توقف استفاده  از آن ريزش مو بازميگردد.

 درجه بندي الگوي ريزش موي مردانه

عقب نشيني و ريزش مو به شكل حرف لاتين M يك نشانه ي قطعي از ريزش موي مردانه است. بعد از آن ريزش مو در ناحيه ي پس سر شروع به نازك شدن و ريختن ميكنند و به تدريج يك ناحيه ي طاس از خود باقي ميگذارند. نهايتا اين دو ناحيه به هم ميرسند و تنها يك مدل نعل اسبي مو  در اطراف سر باقي مي ماند. معتبرترين روش براي اندازه گيري ميزان ريزش موي مردانه جدول نوروود (Norwood scale) نام دارد.

شركت برنافن شنوا به عنوان نماينده انحصاري كمپاني برنافن سوييس در ايران آماده خدمت رساني به همكاران ارجمند مي باشد.

سيستم پردازش سيگنال ChannelFree

گاهي اوقات نوآوري در تكنولوژي مستلزم بازنگري و استفاده از قوانين و اصول پايه مي باشد. ارائه تقويت كافي براي جبران كم شنوايي همواره با چالش هاي بزرگي همراه بوده است كه تا به حال هيچ سيستم تقويتي نتوانسته به طور كامل آنچه را كه از دست رفته جبران نمايد. لذا برنافن با نگاهي تازه به اهداف تقويت، آنها را به سه دسته كلي تقسيم نموده است:

1. هدف اول: قابل شنيدن كردن اصوات و راحتي در شنيدن

در طي سال هاي گذشته فرمول هاي تجويزي متعددي جهت تعيين مقدار بهره مناسب براي ورودي هاي متفاوت ارائه شد كه به منظور تحقق اين مقادير بدست آمده، سمعك هاي چند كاناله ظهور و توسعه پيدا كردند كه امكان تقويت وابسته به فركانس را با تفكيك سيگنال ورودي به كانال هاي مجزاي فركانسي و نيز ارائه تراكم متناسب با سيگنال ورودي در هر كانال، فراهم ساختند. لذا محدوده وسيعي از اصوات بدون اينكه براي فرد آزاردهنده باشند، قابل شنيدن خواهد شد. اما در كنار اين موفقيت ها، مشكلاتي در تحقق كانال هدف بعدي ظاهر مي شود.

2. هدف دوم: درك گفتار

تراكم نوعي دستكاري يا تغيير در سيگنال قلمداد مي شود. حداكثر درك گفتار از طريق تقويت كننده هاي خطي حاصل خواهد شد (بحث برانگيز اما صحيح). سيستم هاي تراكمي بهترين گزينه براي دست يابي به قابليت شنيدن اصوات در محدوده وسيعي از سطوح ورودي مي باشند كه براي افراد مبتا به افت شنوايي حسي-عصبي بسيار سودمند هستند. اما سيستم هاي تراكمي چند كاناله ممكن است منجر به كاهش كنتراست طيفي، كه براي درك گفتار بسيار مهم است، شوند.
هرگاه بهره در هر كانال به صورت مستقل تنظيم شده و سرعت عملكرد تراكم بالا باشد، اختلاف بين قله ها و دره هاي موجود در طيف سيگنال كاهش خواهد يافت. اين پديده ممكن است براي درك گفتار، مخصوصا در كم شنوايي هاي حلزوني بسيار مضر باشد. همچنين يك تعامل بين تعداد كانال، نسبت تراكم و ثابت زماني در هر كانال وجود دارد. تعداد زياد كانال ها با ثابت هاي زماني سريع و نسبت تراكم بالا منجر به تفكيك سيگنال به اجزاء فركانسي تشكيل دهنده آن خواهد شد كه به عنوان «از هم گسيختگي طيف فركانسي» شناخته شده و به اثبات رسيده كه سيگنال حاصل از اين پردازش نسبت به نويز بسيار حساس خواهد بود. به طور خلاصه، سيستم هاي
چند كاناله در قابل شنيدن كردن اصوات بسيار كارآمدند، اما در استفاده از آنها بايد مراقب تاثيرشان بر درك گفتار بود.

3. هدف سوم: كيفيت بالاي صدا

گاهي اوقات حتي اگر درك گفتار ناشي از استفاده از سمعك بالا، اما كيفيت صداي آن ضعيف باشد، ممكن است فرد سمعك را به دليل كيفيت پايين آن پس بزند. در سمعك هاي قديمي تراكمي تك كاناله، ثابت هاي زماني 10 ميلي ثانيه (زمان حمله) و 100 ميلي ثانيه (زمان رهايي) به عنوان راه حل مناسب كلي در نظر گرفته مي شدند. اما هرگاه اين چنين ثابت هاي زماني كوتاه در تعامل با سيستم هاي چندكاناله مورد استفاده قرار گيرد منجر به از هم گسيختگي طيفي سيگنال خواهد شد. جهت مقابله با معضل فوق، راه حل هاي موجود شامل افزايش ثابت زماني و كاهش شيب فيلتر ها مي باشد كه منجر به افزايش همپوشاني باند هاي فركانسي خواهد شد كه البته اين راه حل ها كاستي هايي را هم به دنبال خواهند داشت. افزايش ثابت زماني، ممكن است باعث عدم عكس العمل سريع به سيگنالي كه به سرعت تغيير مي كند، شود. همچنين افزايش هم پوشاني باندهاي فركانسي باعث كاهش انعطاف پذيري در تنظيم كانال هاي فركانسي خواهد شد. لذا استفاده همزمان از اين دو راه حل و يا استفاده مجزا از هر يك از آن ها موجب كاهش افت كيفيت صدا خواهد شد كه به علت تعدد كانال هاي فركانسي مي باشد.
با توجه به سه هدف و معضات فوق، بايد به دنبال راه حلي بود كه بتوان بدون تفكيك سيگنال به كانال هاي فركانسي مجزا، تقويت وابسته به فركانس و سطح را ارائه نمود در حالي كه درك گفتار و كيفيت سيگنال دچار افت نشوند.

سيستم پردازش سيگنال ™ChannelFree

بعد از بررسي مشكلات فوق، كمپاني برنافن سيستم پردازش سيگنال ™ChannelFree را براي اولين بار به بازار سمعك دنيا عرضه نمود. ™ChannelFree به عنوان قلب فن آوري هاي برنافن تلقي مي شود كه بر پايه روش هاي پردازشي اثبات شده طراحي گرديده است. اين سيستم پردازشي بهره را به طور مداوم در سمعك تنظيم مي كند تا بتواند بهره كافي را جهت تقويت جداگانه «آواهاي گفتاري» ارائه دهد. لازم به ذكر است كه ويژگي متمايز اين سيستم، همان طور كه از نام آن بر مي آيد، انجام اعمال فوق بدون تفكيك سيگنال ورودي به كانال هاي فركانسي مجزا صورت مي گيرد.

دقت زماني در سيستم پردازشي ™ChannelFree

سمعك هاي پيشرفته امروزي تقويت تراكمي را اعمال مي كنند كه به موجب آن اصوات آرام نسبت به اصوات بلند بهره بيشتري را دريافت خواهند كرد. اين تراكم به دليل جبران از دست دادن سلول هاي مويي خارجي در حلزون شنوايي مي باشد و همان طور كه مي دانيد سلول هاي مويي خارجي سالم تقويت تراكمي بسيار سريعي را با ثابت زماني 200 ميكروثانيه در داخل حلزون اعمال مي كنند. لذا علاوه بر تلاش براي جبران تراكم از دست رفته بواسطه افت شنوايي، سرعت تراكم اعمال شده توسط سمعك نيز بايد بسيار بالا باشد. توانايي تحليل وقايع وابسته به زمان نظير آواها را دقت زماني آن سيستم مي نامند. سيستم پردازشي ™ChannelFree تراكم را با سرعت بسيار بالا و در سطح آوايي ارائه مي نمايد. در حقيقت اين سيستم بهره را با سرعت 20000 بار در ثانيه آناليز و و تنظيم مي كند يا به عبارتي هر آوا با سرعت 20000 بار آناليز و تنظيم مي شود. لذا نتيجه اين سيستم آن خواهد بود كه هر آوا ميزان بهره مورد نيازش را دريافت خواهد كرد كه به موجب آن همخوان هاي بي صدا نسبت به واكه هاي صدادار بهره بيشتري را دريافت خواهند كرد. به اين ترتيب سيستم ™ChannelFree به مثابه يك حلزون شنوايي سالم عمل مي كند.

دقت فركانسي سيستم پردازشي ™ChannelFree

مسلما جبران افت شنوايي مستلزم تنظيم بهره ارائه شده در هر فركانس مي باشد كه اين نياز باعث ظهور سمعك هاي چندكاناله شد. سيستم ™ChannelFree كاما با سيستم هاي تراكمي تك كاناله كه ويژگي هاي تراكمي ثابتي را در تمام فركانس ها اعمال مي كند، متفاوت است. اين سيستم امكان تنظيم مستقل بهره را در هر فركانس فراهم مي نمايد كه در نرم افزار OASIS اديولوژيست مي تواند بهره و تراكم را در هر كانال فركانسي، مطابق با افت شنوايي فرد تنظيم نمايد. لازم به ذكر است كه اين سيستم با سمعك هاي چندكاناله نيز تفاوت عمد هاي دارد. در سيستم هاي چندكاناله، بهره در هر كانال قابل تنظيم مي باشد اما بهره در آن كانال و فركانس هاي داخل آن ثابت باقي خواهد ماند. اين شرايط منجر به اثر «پلكاني» در پاسخ فركانسي سمعك خواهد شد، مخصوصا زماني كه نياز باشد تا بهره شديداً در تمام فركانس ها تغيير كند. بر خلاف سمعك هاي مذكور، سيستم ™ChannelFree بهره را به طور هموار و به آرامي در تمام فركانس ها تنظيم و ارائه خواهد كرد كه منجر به ايجاد پاسخ فركانسي هموار و همچنين كيفيت بالاتر صدا خواهد شد.

نتيجه

در حقيقت سيستم پردازشي ™ChannelFree روشي نوين به منظور جبران افت شنوايي مي باشد كه مزاياي ذيل را براي فرد مبتا به آن فراهم خواهد ساخت:

1. تراكم در سطح آوايي كه به موجب آن آرامترين بخش گفتار، بدون تقويت بيش از حد اصوات بلند تقويت خواهد شد.
2. انعطاف پذيري بالا در تنظيم سمعك متناسب با افت شنوايي مخصوص هر فرد
3. پردازش سيگنال بدون تفكيك آن به كانال هاي فركانسي مجزا
4. حفظ خصوصيات طيفي سيگنال كه منجر به انتقال حداكثر اطلاعات شنيداري به گوش فرد خواهد شد.

يشرفت آرتروز زانو چندين سال طول مي‌كشد و در چند مرحله پيشرفت مي‌كند. درمان آن مي‌تواند سخت باشد، زيرا نشانه‌ها ممكن است تا زماني كه به مرحله پيشرفته برسد، ظاهر نشود.

مراحل پيشرفت آرتروز زانو

مرحله ۱- كم:

• تكه‌هاي كوچكي از برآمدگي‌هاي استخواني به نام استئوفايت‌ها ممكن است در ناحيه زانو رشد كنند.
• ممكن است آسيب جزئي به غضروف وجود داشته باشد.
• هيچ محدود شدن فضايي بين استخوان‌ها وجود نخواهد داشت، تا نشان دهد كه غضروف از بين مي‌رود.
• افراد در مرحله ۱ ممكن است احساس درد يا ناراحتي كنند.

مرحله ۲- خفيف:

• در طي اين مرحله، فرد ممكن است شروع به تشخيص نشانه‌ها كند و پزشكان مي‌توانند نشانه‌هايي از فرسودگي را مشاهده كنند. اشعه‌هاي ايكس و ديگر اسكن‌هاي مفصل زانو به وضوح رشد استئوفايت را نشان مي‌دهند و غضروف ضعيف مي‌شود.
• فضاي بين استخوان‌ها هنوز طبيعي به نظر مي‌رسد، اما منطقه‌اي كه در آن استخوان‌ها و بافت‌ها به هم مي‌رسند، شروع به سفت شدن مي‌كنند. وقتي بافت‌ها سفت مي‌شوند، اين باعث مي‌شود كه استخوان متراكم شود.
• يك لايه نازك استخوان نيز در زير غضروف در مفاصل ايجاد خواهد شد. فرد ممكن است سفتي يا درد مفاصل را تجربه كند. ناحيه اطراف مفصل زانو ممكن است به ويژه پس از نشستنِ فرد، براي مدت طولاني احساس ناراحتي ايجاد كند.
• با اينكه ممكن است كمي آسيب جزئي وجود داشته باشد، اما استخوان‌ها به هم ماليده مي‌شوند و يا بر روي يكديگر ساييده مي‌شوند. البته همچنان سيال سينوويال موجود است و به كاهش اصطكاك و حمايت از حركت زانو كمك مي‌كند.

مرحله ۳- متوسط:

آسيب به غضروف پيشرفت كرده است، شكاف بين استخوان‌ها محدود شده است و اشعه ايكس از دست رفتن غضروف را نشان خواهد داد.

درد و ناراحتي ممكن است هنگام انجام فعاليت‌هاي روزمره مانند دويدن، پياده روي، زانو زدن و خم شدن رخ دهد. ممكن است علائم اوليه التهاب مفاصل وجود داشته باشد.

در ادامه، غضروف همچنان لاغرتر خواهد بود.

بافت آن ملتهب خواهد شد و ممكن است مايع سينوويال اضافي توليد كند كه منجر به افزايش تورم مي‌گردد. در اين حالت به اين ماده سينوويت مي گويند و عموماً به عنوان آب روي زانو شناخته مي‌شود.

مرحله ۴ - شديد:

اين بدترين مرحله آرتروز است و علايم بسيار قابل مشاهده هستند. فضاي بين استخوان‌ها در مفاصل به باريك شدن ادامه مي دهد. در نتيجه، سفتي ثابت مي‌شود و مايع كمتري در اطراف مفاصل وجود دارد. اصطكاك زيادي در مفاصل و درد و ناراحتي زيادي در حين حركت وجود دارد.  فرد به احتمال زياد تكه‌هاي استخوان بيشتري را ايجاد مي‌كند و درد را تجربه مي‌كند كه اغلب در طي فعاليت‌هاي ساده مثل راه رفتن فشرده مي‌شود.

تشخيص آرتروز زانو:

فرد ممكن است علائمي را در مراحل اوليه آرتروز مشاهده نكند. اگر فردي درد زانو داشته باشد، پزشك درباره سوابق پزشكي شخصي و خانوادگي او سوال خواهد كرد. سپس معاينه باليني و تست‌هاي تشخيصي صورت مي‌گيرد.

پزشك مفاصل را معاينه مي‌كند، دامنه كلي حركت آن‌ها را تست و به دنبال آسيب مي‌گردد. آن‌ها متوجه نواحي حساس، دردناك و يا متورم مي‌شوند.

اسكن‌هاي MRI و تست‌هاي مايع مفصلي مي‌توانند به تشخيص نشانه‌هاي اوليه آرتروز كمك كنند.

همچنين اشعه گاما مي‌تواند به مفاصل آسيب برساند. آزمايش خون مي‌تواند به درمان بيماري‌هاي ديگر مانند نقرس و ورم مفاصل كمك كند.

درمان آرتروز زانو:

گزينه‌هاي درمان آرتروز زانو بستگي به مرحله آرتروز دارند .

مرحله ۱:

انجام تمرينات خاصي مي‌تواند به ايجاد قدرت و تحرك كمك كند. برخي منابع استفاده از مكمل‌ها را توصيه مي‌كنند. با اين حال، محققان به اين نتيجه رسيده اند كه شواهد كافي براي نشان دادن كمك مكمل وجود ندارد.

مرحله ۲:

درمان‌ها مي‌توانند شامل اين موارد باشند:

پوشيدن يك بريس كه براي كاهش فشار بر روي سطح مفاصل طراحي شده است

پوشيدن كفش براي تسكين درد زانو

در اين مرحله، افراد مبتلا به استئوآرتريت زانو ممكن است نياز به تغيير فعاليت‌هاي روزانه خود داشته باشند تا از درد جلوگيري كنند.

مرحله ۳:

درمان‌ها مي‌توانند شامل اين موارد باشند:

مصرف دارو طبق تجويز پزشك

يك پزشك سه تا پنج تزريق اسيد هيالورونيك را در هفته‌هاي اخير به عهده خواهد داشت. اين مي‌تواند زمان زيادي براي نشان دادن نتايج داشته باشد,، اما مي‌تواند تا چند ماه دوام بياورد.